استراتژی تجارت کرمانشاه و عراق - وبلاگ دبیر فیزیک

به گزارش وبلاگ دبیر فیزیک، شهره امیری - روزنامه نگار: موقعیت سوق الجیشی و ژئوپلتیکی یک یا چند کشور، شاهرگ حیاتی آن کشورها محسوب می گردد.

دو کشور ایران و عراق دقیقا دارای چنین ظرفیت مالی و سیاسی ای در خاورمیانه هستند. کشور عراق به دلیل وزن ژئوپلیتیکی خاصش می تواند به درستی نقش تجاری را برای کشورهای پیرامون خود ایفا نماید. این کشور بعد از سقوط رژیم بعث در سال 2003 میلادی شاهد تحولات نوین ژئوپلیتیکی در روابط سیاسی خارجی و ارتباط با همسایگانش شد. همین مساله سبب شد تا فرصت های راهبردی و در حوزه تجاری و سیاسی، فرهنگی و مذهبی برای کشور جمهوری اسلامی ایران با عراق فراهم گردد.

به نحوی که کشور عراق در صندلی یک پل ارتباطی قرار می گیرد. تا میان ایران و کشورهای همسایه عراق از جمله مدیترانه و اروپا بسترهای مبادلات تجاری را فراهم سازد. گرچه در گذشته کشور عراق برای ایران یک بازار با جمعیتی برابر جمعیت کشور ایران بود اما سخن گفتن از این بازار دیگر جوابگوی اقتصاد امروز ایران نیست؛ چراکه قدرت رقابت تجاری در دنیا روز به روز در حال تغییر جهت است و نباید فراموش کرد عربستان سعودی یک رقیب استراتژیک ایران در منطقه است و کشورهای دیگری همچون ترکیه و ونزوئلا به دلیل دسترسی به تکنولوژی های روز و نداشتن تحریم های متعدد از جمله ال سی بانکی تمام شرایط به دست آوردن بازار عراق و منطقه را دارند و مسلما این کشورها هرگز رقیب تجاری کشور بزرگ چین نمی توانند بشوند؛ اما در رقابت تنگاتنگ با کشور ایران هستند.

وانگهی نباید فراموش کرد مردمان ایران و عراق در کنار سابقه تجارت دیرینه شان، شباهت های مذهبی و فرهنگی دارند. همین ها سبب شده است تا دولت های این 2 کشور در بخش های سیاسی و مالی با هم تعامل داشته باشند. از طرفی دیگر، تحریم هایی که از جانب آمریکا ظالمانه بر ایران وارد شده است، شرایط تجارت را با کشورهای دور سخت نموده است. در نتیجه ایران برای توسعه و رشد مالی احتیاج به راهبردی هایی دارد و خیلی پیش از اینها باید راهبردها را انجام می داد. لذا از نظر رونق فراوری و رسیدن به رشد مالی احتیاج به فراوری داخلی و ملی بسیار لازم است. از نظر فراوری داخلی به دلایل متعدد تحریم، بوروکراسی داخلی، گرانی ارز برای تهیه مواد اولیه و تجهیزات صنایع و مسائل سال های پیش شاید با تردید بگوییم، فراوری داخلی بتواند رشد مالی ایجاد کند. در نتیجه کشور احتیاجمند فراوری ملی هم است؛ مساله ای که شاید تاکنون کمتر به آن پرداخته شده است.

این امر در شرایطی است که شاهد کاهش حجم پول در گردش هستیم و اقتصاد کشور دچار تورم شده است. توسعه مالی تنها با یاری فراوری ملی می تواند رشد اقتصاد داخلی را رقم بزند و این فرصتی است که با یاری کشور عراق سرمایه گذاران ایرانی صنایع فراوریی خود را در خاک این کشور برپا نمایند و ضمن منفعت هایی که طی توافقات لازم بین 2 کشور رخ خواهد داد، اقتصاد ایران هم چند گام به سوی مبادلات و تجارت بین المللی نزدیک گردد. از طرفی با وضع تحریم های کنونی و احتیاج به کالا در داخل بهترین راه رساندن کالا همین توافقاتی است که در راستای فراوری ملی و احداث صنایع در عراق در عوض مبادلات تجاری به دست می آید.